D’Wienachtsgschicht im Dialäkt vo Schlaate im Kanton Schaffuuse

Lukas zwaa, Väärs aas bis zwanzg:
I säbere Ziit hät de Keiser Augustus de Befääl ärloo, i sim ganze Riich e Volkszelling durezfüere.
Di sälb Erfassing, die erscht i ire Art, hät stattgfunde, wo de Quirinius Stadthalter z’Sürie gsii isch.
Jede isch gange zum ärfasst wärde, jede i siini Haametstadt.
Will de Josef en Nòòchkomme vom David gsii isch, isch är vo Nazaret z’Galiäa ue gange id Stadt Davids, z’Judaa, wo me Betlehem ghaasse hät, zum sich erfasse z’loo, zeme mit der Maria, wo siini Verlobti gsii isch und wo schwanger gsii isch.
Wäred si dei gsii sind, isch d’Ziit choo, wo si het söle gebääre und si hät ire erscht Chind, en Bueb, uf d’Wält pròòcht.
Si hät en ine Tuech iigwicklet und ine Chrippe glaat, wil für si kan Platz gsii isch i der Härbäärg.
I säbere Geged sind e par Hirte uf em Fäld gsii, wo iri Häärde bewacht hand, wo ine en Engel ärschine isch und d’Härrlichkeit Gòttes si umgee und aagstraalet hät.
Si sind z’Tood verschrocke, aber den Engel hät gsaat: “Hand ka Angscht, denn ich bi dòò zum eu e Nòchricht z’verkünde, wo allne Mensche Freud mache wüürt. Grad hüt isch i der Stadt Davids en Ärretter geboore, de Messias, de Härr. Und da würt de Bewiis sii, dan ir e Chind finded, wo imene Tuech iigwicklet isch und inere Chrippe liit”.
Plötzli isch um de Engel e riisigi Heerschaar vom Himmel gsii, wo Gòtt eso globt hand: “Ehr sei Gòtt im höchschte Himmel und uf der Ärde Fride under de Mensche, wo voll guete Wille sind”.
D’Engel sind erscht drò in Himmel zrugg, wo d’Hirte zonenand gsaat hand: “Lond üüs uf Betlehem goo zum da aaluege, wa gschää isch wo de Härr üüs gsaat hät”.
Gschnäll sinds ai gange und hand d’Maria, de Josef und s’Chind gfunde, wo inere Chrippe gläge isch.
Wo si da gsää hand, hands überall verzellt, wa si vo dem Chind vernoo hand. Und alli, wo da ghöört hand, sind über da, wa d’Hirte gsaat hand, verwunderet gsii.
Aber d’Maria hät all die Wòrt is Härz iigschlòsse und hät drüber nòò tenkt.
Mittlerwiile sind d’Hirte zrugg keert und hand Gòtt über allem gloobt, wa si ghört und gsää hand. Es isch alles eso gsii, wie me ine verzellt hät.

Väärs nüünedriissg bis vierzg:
Wo de Josef und d’Maria alles to hand, wa d’Tooraa vo Gòtt verlangt hät, sind si uf Galiläa i iri Statt Nazaret haam ggange. S’Chind isch gwachse und isch schtarch und mit Wiisheit ärfüllt wòrde, d’Gnaad Gòttes isch uf im gläge.

Kapitel dreiezwanzg, Väärs vierevierzg bis sechsevierzg:
Es isch iezed uugfäär Mittag gsii und e Fiischternis hät s’ganz Land zueteckt bis gäg di drei am Nòmittag – d’Sunne hät numme gschune.
Au isch de Vòrhang, wo de heilig Beriich im Tempel abgrenzt hät, mittenabenand grisse. Dò hät Jesus luut ufgschraue und grüeft: “Vatter, i diini Hend übergib ich min Geischt”. Mit dene Wort isch är gschtòrbe.

Kapitel dreiezwanzg, Väärs aanefufzg:
Und wäred är si gsägnet hät, hät är sich vo ine zrugg zoge und isch in Himmel ue ärhòbe worde.

Tägscht übertraat vom gebürtige Schlaatemer Ernst Neck